ფერეიდანი საქართველოში

რა ხდება დღეს, იქ და აქ

ჩვენმა თანამშრომელმა გვანცა გუგუნანმა გვაცნობა - ირანის ჩვენებურ მხარეში, რამდენიმე სკოლაში ქართული ენის სწავლება უკვე დაიწყესო. მისგანვე შევიტყვე მარტყოფისა და თორელის, ისევე როგორც სოფლების, ვაშლოვანის, ჩუღურეთის, აღჩასა და დაშქასანის შესახებ. ყველაზე მეტად კი ერთი ამბავი დამამახსოვრდა, ბებიაჩემმა სულ არ იცოდა სპარსული და ისე იცხოვრა, ერთხელაც კი უღალატია ქართულისთვისო. საბედნიეროდ, მიუხედავად რიგი გართულებებისა, რომელსაც რიგი პოლიტიკური მიზეზები იწვევს, მრავალი ფერეიდნელი მაინც ახერხებს და საქართველოში ცხოვრობს. 30 000 ადამიანი, ზუსტი ცნობები არ არსებობს, მაგრამ დაახლოებით ამ რაოდენობის ქართველია ფერეიდნის მხარეში. და ზუსტად ეს 30 000 ადამიანი ელოდება საკუთარ შანსს, დაბრუნდეს სამშობლოში და დაბრუნდეს სამუდამოდ. აქ ჩამოსულებსა და უკან დაბრუნებულებს სიცოცხლითაც კი გაურისკავთ… თუმცა რა გვიკვირს, ფერეიდნელებისთვის ხომ ოცნებები მუდმივად არსებობდნენ, მე კი მგონია, რომ ყველა ამ ოცნებაში შეიძლება საქართველოს აღმოჩენა.

ფე-ფე - ანუ, ფეხბურთი და ფერეიდანი

ბოლოს კიდევ ერთ ჩვენებურ ამბავზეც უნდა მოგითხროთ. წლის დასაწყისში დრესაპ ჯგუფი სამოყვარულო გუნდის - „ფესვების“ სპონსორი გახდა. ანტონი იოსელიანის (და დიახ, იოსელიანის გვარი უცვლელი ფორმით შენარჩუნდა ფერეიდანში, რიგი ქართული გვარები კი ოდნავ სახეცვლილი ფორმებით არსებობენ) და მაჰმუდ მანსურის ხელმძღვანელობით „მასტერ ლიგაში“ ფერეიდნული გუნდიც ასპარეზობს, რომელიც ადგილობრივებისა და სამშობლოში დაბრუნებულებითაა დაკომპლექტებული. მაჰმუდთან საუბრის შემდეგ კიდევ ერთხელ მივხვდი, რომ არა მხოლოდ მათ ენატრებოდათ სამშობლო 400 წლის განმავლობაში, არამედ ჩვენც ჩვენი მნიშვნელოვანი ნაწილი გვაკლდა. უამრავი პოზიტივი, პატივისცემა და გამხნევება - სწორედ ამას გრძნობს გუნდი თითოეული თამაშისას. დროის გასვლასთან და ვარჯიშთან ერთად კი გეგმებიც გაეზარდათ, სურთ მესამე ლიგიდან უფრო და უფრო მაღლა დაწინაურდნენ.